So, For once the stories are true...

बरेच दिवसापासुन cornwall हे नाव ऐकत होतो असे म्हणतात की UK ची सगळ्यात सुंदर seashores इथे आहेत...finally trip ठरली...पण एखादी गोष्ट सहजा सहजी plan होईल असे कसे... 

long weekend जवळ येत होता... मी मयूर ला विचारले .. any plans buddy.. मै तो घर पे नही बैठ्ने वाला... पहिल्यांदा आम्ही ठरवले कि ४-५ जणांचा group बनवावा आणि Whitbey जवळ Robinhood Bay ला जाऊन कॅम्पिंग करावे... पण त्या साठी तसा groupच तयार होत नवता.. i mean... जे आमच्या रेगुलर group मध्ये आहेत ते कुठे न कुठे busy होते.. दुष्काळात तेरावा महिना म्हणावा तसे तिकडे Whitbey ला त्या दिवशी पावसाचे weather predicted होते.. त्यामुळे वाटू लागले हि सुट्टी अशीच घरी बसून काढावी लागणार... सुट्टीच्या २ दिवस आधी गौरव म्हणाला कि यार रेहान Bournsmouth जा राहा है उसको पूछते है .... आमच्या कडून तर हा होतीच.. आम्हाला फ़क़्त घरी बसायचे नव्हते ... पण नंतर कळले कि रेहान चा तो प्लान cancel झाला आहे... आम्ही परत back to square one...Whitbeyच्या प्लान वर .... ठरवू लागलो कि कोण कोण जाणार,.... कॅम्पिंग साठी चांगल्या sites कोणत्या... काय काय साहित्य लागणार... गाडीने जायचा प्लान होता... पण कोणाकडेच uk license नवते..मग driver बघा...longweekend असल्या मुळे कुठूनच positive reply येत नवता... सगळीकडे गाड्या आणि drivers बुक... मयूर ने म्हटले आता काही आपली trip होत नाही...झाली न तर हि सगळ्यात मस्त trip असेल... काहीही प्लान नसताना सगळे सुखकर वावे हे एक आश्च्यर्याच म्हणावे...  मी रेहान ला phone लावला तो इथला citizen आहे.. त्याच्या कडे License आहे आणि गाडी पण... आणि त्याच्या कडूनही unexpectedly "हो" मिळाले... पण त्याची गाडी ५ seaters आणि आम्ही ६ जन... दोन मराठी .. दोन पंजाबी ... एक काश्मिरी आणि एक गुजराती...मग परत फोनाफोनी चालू... इकडे गाडी available आहे का तिकडे,... finally एक गाडी भेटली... थोडी महाग होती पण म्हटले भेटली हे काय कमी आहे...

२५ ऑगस्ट ला सकाळी ८ ला निघायचे ठरले... पण निघालो ते ११ ला ...मी आणि मयूरने आदल्या दिवशीच सकाळी तयारी करून ठेवली होती... प्रवासात लागणारे साहित्य... कॅम्पिंग साठी tents,mats वगैरे वगैरे.. सकाळी लवकरच उठलो... दोघेहि अति उत्साही प्राणी... मग काय गाडी collect करण्यापासून ते प्रत्येकाला त्याच्या त्याच्या घरून सोबत घेणे... तिकडे जात असताना रस्ता चुकणे....अरे हे गाणे नको ते लाव... असे प्रत्येकाची आवड वेगळी...मग अदलाबदली करून DJ कोण होणार आणि कोण कुठे बसणार... ह्यावर चर्चा.... एखादी trip आणि त्यात गाण्याच्या भेंड्या नाही असे थोडीच होणार...  प्रत्येक जण आपल्या भाषेतले आणि वेगळ्या आवडी निवडीचे गाणे गाऊ लागला... मधूनच प्रत्येकाचे काही किस्से सांगणे चालू झाले,... जोकेस... experiences .. funny comments... या सगळ्यात Leeds ते Cornwall मधले ८ तास कशे निघून गेले कळलेच नाही...मज्जा आली...

संध्याकाळी ७.३० ला पोहोचलो Cornwall ला...  मग Tent लावला आणि लगेच सूर्यास्त बघण्यास समुद्राकडे कूच केली...मस्त थंडगार वारा... आणि सूर्य मावळतानाच्या विविध छटा... अविस्मरणीय दृश्य... कोकणाची आठवण झाली...हे सर्व क्षण capture करण्यासाठी एक चांगला कॅमेरा पाहिजे हि बाब मनाला स्पर्शून गेली...



तिथून वापस निघालो..मग रात्रीच्या जेवणाची तयारी.. सगळे जण प्रवासामुळे ठाकले असल्या मुळे आम्ही बाहेरच खाण्याचे ठरवले... कॅम्पिंग site वर जाऊन फ्रेश होई पर्यंत चंद्र उगवला होता... site गावाबाहेर होती आणि आसपास एकही हॉटेल नवते..मग आम्ही चंद्र प्रकाशातच चालत जगजीत सिंघ्जी आणि किशोर दाची गाणी ऐकत ऐकत निघालो... गावात पोहोचे पर्यंत सर्व हॉटेल्स बंद झाली होती.. फ़क़्त एक chinese कॉर्नर shop चालू होते... सगळ्यांनी तिथेच जेवणावर यथेच्छ ताव मारला...मग वापस येताना रफींची साठवण ऐकली...चांदण्याच्या लक्ख प्रकाश.. थंडगार वार्याची मस्त झुळूक.. आणि रस्त्यावर फ़क़्त आमचाच group... एक सुंदर रात्र... मग मधूनच मयूरला गौरव ला त्रास द्यायची हुक्की आली... त्याने मग भुताची भीती... वेगवेगळे आवाज....आणि बेसुरी हसणे... कॅम्प वर पोहोचण्यास १२ वाजले...दुसर्या दिवशी आजूबाजूच्या परिसराची सैर करायचं ठरवून सगळे जण मग झोपी गेले...

दुसर्या दिवशी सकाळी सकाळी काश्मिरीने मस्त कावा केला होता... दिवसाची सुरुवात मस्त झाली...मग जवळच एका सुंदर beach वर गेलो... तिथे cornish pasties वर ताव मारला...  beach न्जोय केला... kayaking केली... आणि थोडीशी photography.. छान गेला दुसरा पण दिवस.. तिसर्या दिवशी सकाळीच परतीचा मार्ग धरायचा होता...



इथे दोन गोष्टी नमूद कराव्याश्या  वाटतात  .. Cornish people have great taste of food... आणखीन एक म्हणजे... आपल्या कोकणात खूप सुंदर beaches आहेत... माझा तारकर्ली च्या tour ला मी इथे compare करायचे म्हटले तर... तारकर्ली is far far better ... but UK साठी Cornwall म्हणजे त्यांचे कोकणच... तशेच छोटे छोटे रस्ते... मस्त beaches ... फ़क़्त इथे तुम्हाला शहाळे आणि काजू नाही भेटणार... पण काहीही असो... Cornwall मस्तच आहे...



तुम्ही समजा UK visit करत असाल तर.. Cornwall प्लान नक्की करा... मजा येईल तुम्हास... जशी वर्णने मी ऐकली होती ह्या जागे बद्दल... ती जवळपास सगळी खरी होती...So as the title says "For once the stories are true...."

हसा खेळा मस्त जगा...
आयुष्य सुंदर आहे त्याला अजुन सुंदर बनवा...


आपलाच
अभि

Keep Smiling... Be Happy n Always Remain So...

It's a small world...

Ahsan चा वाढदिवस साजरा केला.. ८ वाजता train होती... Station वर पोहोचलो.. Train platform वर उभीच होती... Seat वर जाऊन बसलो.. गाणे ऐकण्यास ipod काढला... आणि बाजुला बघतो तर काय collin बसलेला .. तो त्याच्या Mrs.सोबत olympic matches बघण्यासाठी आला होता.. वापस leeds ला जात होता... त्याने माझी ओळख करुन दिली आणि सांगितले की we sit couple of seats away at work... ती म्हणाली की world is so small... I mean in this train of around 300-400 seats you should get a seat next to him only...खरचं world is so small..

dictionay.reference.com  नुसार "it's a small world" ची  definition ही खालील प्रमाणे One encounters the same people, events or situations in unexpected places... पण माझ्या साठी ही definition अपुरी पडते...

तुम्ही हम-तुम सिनेमा बघितला आहे का... नसेल तर नक्की बघा... सुंदर कलाकृती आहे... त्या मधेही असेच काहीसे सांगितले आहे.. हम वापस जरुर मिलेंगे क्योंकी ये जिंदगी बहोत लंबी है और ये दुनिया बहोत छोटी... हर किसीकी एक कहानी होती है.. हम जब दुसरे लोगो से मिलते है तब उनकी कहानी हमारी कहानीसे जुड जाती है... उस कहानी का end कैसे करना है ये हमे तय करना है...

जिंदगी बहोत लंबी है वर अजुन एक dialogue आठवला.. Indian film industryच्या first superstar राजेश खन्नांचा... बाबु मोशाय जिंदगी लंबी नही बडी होनी चाहीये... अर्थात या व हम तुम च्या dialogue चे context वेगवेगळे... त्यामुळे त्यांचा अर्थ ही वेगळा...  भाषा किती मजेदार असते ना context बदलला की अर्थ बदलतो... आता तुम्ही म्हणाल की ह्या पुर्ण paragraph चा आणि world is so small चा संबंध काय... तुम्हीच बघा एका मिनीटा पुर्वी आपण london च्या platform वर झालेल्या collin च्या भेटीबद्दल बोलत होतो नंतर हम तुम चा आणि आनंद चा dialogue आणि मग भाषे बद्दल... या चंचल मनामुळे आपण आपल्या जागी बसल्या बसल्या जगातील वेगवेगळ्या गोष्टी फिरुन आलो... आहे की नाही small world चे अजुन एक example ..

बाकी काहीही म्हणा... small world च्या कितीही व्याख्या असल्या तरी आणि जग कितीही छोटे असले तरी महत्वाचे आहे की आपण किती आनंदात जगतो...

आयुष्य सुंदर आहे त्याला अजुन सुंदर बनवुया...

आपलाच

अभि

Keep Smiling... Be Happy n Always

Addicted...

Have I told you how good
It feels to be me
When I'm in you?
I can only stay clean
When you are around
Don't let me fall, oh no

If I close my eyes forever
Would it ease the pain?
Could I breathe again?

Maybe I'm addicted
I'm out of control
But you're the drug
That keeps me from dyin'
Maybe I'm a liarG
But all I really know is
You're the only reason I'm tryin'

Enrique चे हे addicted गाणे खुप जणांनी ऐकले असेल... त्यात तो addict झाल्यावरचे परिणाम चांगल्या प्रकारे समजावुन सांगतो... या गाण्याचा reference देण्याचे कारण काय तर...आज सकाळीच मयुरशी बोलताना म्हणालो "यार तु skype n mobile से कितना addicted है".. तो नेहमी घरच्यांशी बोलत असतो..  म्हणजे त्यात काही गैर नाही पण addicted झाल्यासारखे... त्यावर तो म्हणाला की "यार पेहले वाले घर मे अकेला रेहता था ना... तो करने के लिये कुछ नही था.. तो बस skype पे घर बात होती थी.. उसकी आदत लग गई... अब मै 24 घंटा बात कर सकता हुं..." खरच एखाद्या गोष्टीच्या आहारी जाताना आपल्याला कळतही नाही की आपण त्यावर किती dependent होतो.. मी alcohol addiction, social networking addiction or cigarette addiction बद्दल नेहमीच ऐकत आलोय ... पण हे माझ्यासाठी वेगळेच होते...

व्यसन -

यस्मात्तद् व्यसति श्रेयस्तस्माद् व्यसनमुच्यते !

व्यसत्यधो वा व्रजति तस्मात्तत् परिवर्जयेत् !! कामन्दकीयनीतिसार. ref:- Dr. Nitin Kamat

The word ‘Vyasan’ is originated in Sanskrit with the root compounds ‘ Vi + As (to exist)’

Vyasan commonly inferred as an addiction to substances such as an alcohol abuse, tobacco smoking or drug dependence makes an individual lose his cognitive functions and clarity of mind. The over-indulgence of such psychoactive substances may result in physical and psychological dependence. The ultimate consequences could be - loss of pride and respect, and end result being loss of his or her own existence. I think that’s what is meant here! (source:  internet)

 सरळ सोप्या शब्दात The shloka defines the definition of the Vyasana:

In which the Vyasan i.e. inspiration to continue with the same askati strongly is then called as vyasana..|

Whereas,

Only Vyasan or Leading to the said state with pride if rides over the person the same will be the resultants could be seen..||(source:  internet)

The shloka after defining the Vyasana states that vyasana could be of any type a good or bad (e.g. Study/ Alcholism) and when this vyasan leads to its prime ends the similar results obtained could be seen.. Like a stud could be recognized as a scholar and if the pride rides over to him then he could be recognized as a Devil. Similarly a Alcholic will be recognized as a drunker and if the pride rides to him eventually will end his life..Dr. Suralkar (source:  internet)

मग थोडा विचार केला की मला कश्याचे addiction आहे, मग मलाही लक्ष्यात आले की मी पण addicted आहे...memories addicted...  To be specific 'moments spend with friends or closed ones'... तुम्ही पण कश्याच्या तरी addicted असाल.. थोडासा विचार करुन बघा...

Engineering संपल्यावर सगळे मित्र कामा निमित्त इकडे तिकडे विखुरले गेले... प्रत्येकाची life change झाली... College मधे असताना जसे गप्पांचे फड रंगायचे ते बदललं... routine नसल्यामुळे जो पर्यंत job नाही लागत तो पर्यंत घरीच वेळ जायचा... तेव्हा adjust करण्यास वेळ लागला.. 

मग job च्या ठिकाणी गेलो.. नवनवीन मित्र भेटले... त्यांच्या सोबतही खुप गमतीजमती केल्या.. नवनवी ठिकाणे फिरायचो... मजा यायची...मग त्यावेळेस जुन्या tours trips ची आठवण व्हायची... त्या वेळेस असेच वाटायचे की आपला तो जुना group च जरया ठिकाणी असला असता तर आणखीन छान वाटले असते... ह्याचा असा अर्थ नाही की नवीन मित्र bore होते...अगदी MS complete केल्यावरही तीच feeling... Manchester चे मित्रही job searching साठी वेगवेगळ्या ठिकाणी गेले... मी सुद्धा leeds ला shift झालो... पण तरीही जुन्या मित्रांना miss करण्याची सवय गेली नाही... मग जेव्हा त्यांच्याशी mobile वर बोलणे होत असते तेव्हा त्यांना म्हणायचे की तुने यहां पे होना चाहिये था यार... बहोत ऐश करते थे....

रविवारी manchester ला गेलो होतो.. वापस leeds ला येण्यास bus 8 वाजता होती... स्टेशनवर जाण्यास जरा लवकरच निघालो..म्हटले आज थोड्या memories ताज्या कराव्यात.. चालत असताना वाटेत मग जे जे लागले त्याच्या related moments आठवु लागल्या.. Time machine असती तर कदाचीत वापस जाऊनच आलो असतो.. अश्या वेळेस मग नकळतच चेहऱ्यावर मस्त smile येते...

how good

It feels to be me

When I'm in those memories!!! Wowww

किती छान दिवस होते ते...

एक feeling येते... आयुष्य सुंदर आहे त्याला अजुन सुंदर बनवुया

So Be Addicted Be Happy..

आपलाच

अभि

Keep Smiling... Be Happy n Always

ज्या झाडाला फळे लागतात तेच वाकलेले असते...

30 june ला wimbledon ची match बघण्यास गेलो होतो.. Practice ground वर बरेच जण practice करत होते.. त्या पैकी एक होता Novan Djokovic... World number 1player... Practice संपली व तो वापस जाण्यास निघाला... त्याचा autograph घेण्यास चाहत्यांनी बरीच गर्दी केली होती.. लोक खुप वेळा पासुन त्याची वाट बघत होते.. त्या गर्दीत मी सुद्धा होतो.. लोकांनी त्याला आवाज दिला व तो सर्वांना भेटण्यास आला... मी माझा tennis ball पुढे केला व म्हणालो thank you for the autograph n all the best for the title.. तो म्हणाला की it's my pleasure, u came here... एका सामान्या चाहत्याला त्याचे हे उत्तर... त्या उत्तरावरुन मी भारावुन गेलो.. Tennis विश्वात इतकी उंच भरारी मारुनही त्याचे पाय जमिनीवर आहेत अजुन... खुप आनंद झाला... मराठीत एक वाकप्रचार आहे की ज्या झाडाला फळे लागतात ते वाकलेलेच असते... त्याचा प्रत्यय आला आज...

अशीच एक गोष्ट Roger Federer बद्दल ऐकली आहे... Tennis पटुंचे कसे असते त्यांना जेव्हा practice करायची असते त्या आधी practice ground book करावे लागते.. Federer ground book करण्यास गेला... त्याने groundsman ला सांगितले की मला ह्या ह्या वेळेस practice करायची आहे.. Ground available असल्याने groundsman ने ते book kele... Federer वापस निघाला... जाता जाता काही अंतर पार करुन गेल्यावर त्याला आठवले की त्याने groundsman ला नावच सांगितले नाही... Federer मागे वळला groundsman जवळ गेला व म्हणाला sorry i forgot to tell my name, my name is roger federer... Groundsman म्हणाला की who doesn't know you... I have booked it already... Federer thanks म्हणुन वापस गेला... एवढे मोठे नाव असुनही त्याला हा माज नाही की माझे नाव तर सगळ्यांनाच माहिती असेल... मोठ्या लोकांचे मोठेपण लगेच ओळखु येते... उगीच लोक नाही म्हणत की he is the greatest..

मागच्या आठवड्यात manager ने party दिली हो़ती... जेवता जेवता ़तो त्याच्या पुर्वीच्या collegues बद्दल बोलत होता..  त्याचा एक collegue खुप चांगला माणुस, senior n experienced असुनही तो कधीही कोणालाही मदत करण्यास तयार.. काही जणांना जसे थोडेसे जास्त knowledge असले की बाकीच्यांना ते भावही देत नाहीत, अश्यापैकी नव्हता तो... मी म्हणालो आपल्या team मधे Russell आहे ना तो सुद्धा तसाच आहे... नेहमी knowledge share करत असतो... Team archtect आहे तो team चा.. १६-१७ वर्षाचा experience असुनही नेहमी नवनवीन गोष्टी  शिकत असतो.. मी team मधे सगळ्यात नवीन..as a fresher मी team join केली.. पण त्या माणसाने मला कधीच त्याची जाणीव होऊ दिली  नाही... एखादी गोष्ट अडली की मी त्याला विचारतो आणि तो पण कितीही काम असले तरी लगेच help करतो.. IT field मधे एखाद्या गोष्टीचे solution काढताना किती वेगवेगळ्या गोष्टीचा कसा विचार करावा हे मी त्याचा कडुन शिकत आहे... खरच ज्या झाडाला फळे लागतात ते वाकलेलेच असते... 

ह्या लोकांकडुन खुप काही शिकायला मिळते... 

वाटते आयुष्य सुंदर आहे त्याला अजुन सुंदर बनवुया

आपलाच

अभि

Keep Smiling... Be Happy n Always Remain So...

Hello मी London Underground बोलतेय...

Title वाचुन लहानपन आठवले ना.. मराठीचे शिक्षक निबंध लिहायला सांगायचे... तसाच काहीसा हा प्रयत्न... खुप वर्ष झालेत शेवटचा निबंध लिहुन तेव्हा चुक भुल माफ असावी

मागच्या आठवड्यात London ला गेलो होतो... London आणि Mumbai या दोन्ही शहरात बरीचशी साम्ये आहेत... एक europe ची आर्थिक राजधानी तर दुसरी भारताची... दोन्ही शहरांची लोकसंख्या खुप जास्त... Top 10 most populated cities in the world च्या list मधे दोन्ही शहरांचा नंबर लागतो... जसे Mumbai मधे भारतातल्या प्रत्येक राज्यातील लोक दिसतात तसेच London मधे वेगवेगळ्या देशातील लोक भेटतील... या सारखीच अजुन एक common गोष्ट म्हणजे local trains... London मधे त्यांना underground  म्हणतात... जशी local trains मुंबईची जान आहेत तसेच underground लंडन ची.... London मधे असताना underground ने प्रवासाची ही गोष्ट..

 

रविवारी Queen ची jubilee ceremony, सोमवारी british museum enjoy करून झाले.. मंगळवारी परतीचा प्रवास चालु केला... Osterly station ला गेलो... Station वर जास्त गर्दी नव्हती... बहुतेक लोकांनी long weekend* ला घरीच बसुन आराम करावा असे ठरवले असावे.. king's cross ला जाणारी piccadily line underground पकडली आणि एका रिकाम्या बोगीमधे जाउन बसलो...  King's cross station येण्यास अजुन एक तास होता.. कानाला headphones लावले आणि गाणे ऐकत बसलो... गाणे आवडीचे असल्याने आवाज थोडा मोठा होता...

तेवढ्यात एक जोरात आवाज आला "आवाज थोडा कमी करा"...असा मोठा आवाज ऐकल्यावर प्रथम भिती वाटली... मग परत एक आवाज.. "Hello मी London Underground बोलतेय... Please गाण्याचा आवाज हळु करा".. मी पहिल्यांदाच एका train ला बोलताना ऐकत होतो म्हणुन घाबरलेलो..."रोज सर्वांना मोठ्याने गाणे ऐकत असते आज वाटले की स्वतः ही जरा मोठ्याने बोलुन बघावे.. मग कळेल की बाकीच्यांना त्याचा किती त्रास होतो ते"... गाणे बंद केले आणि train च्या बोलण्याकडे लक्ष देउ लागलो...

माझे नाव piccadily underground... माझी स्थापना १९०६ मधे झाली.. रोज न थकता प्रवाश्यांना heathrow terminal 5 किंवा Uxbridge ते cockfosters station घेउन जात असते... Piccadily circus, covent garden, Harrods, Buckingham palace, Arsenal FC, King's Cross ह्या सर्व पर्यटन स्थळांना जाण्यास प्रवासी माझा उपयोग करतात...Queen ची crown ceremony पासुन ते diamond jubilee पर्यंत तिच्या सर्व प्रवासाला मी साक्षी आहे..  दोन्ही महायुद्ध असो वा recently २००७ मधे झालेले terrorist attacks असो या विनाशालाही मी अगदी जवळुन पाहिलय... London bridge is falling down कविता ऐकली असेलच... तो पडताना सुद्धा मी बघितलाय... माझे काम २४ तास ७ ही दिवस चालु असते... उनपाउस असो वा london ची हिवाळ्यातली गारेगार थंडी असो... मी नेहमी प्रवासी सेवेस तत्पर असते... 

अहोरात्र सेवा करुनही मला तुम्ही माणसे नावे ठेवत असता..  मी वेळेवर काम करत नाही.. बोगी स्वच्छ नसते.. ह्या ना त्या कारणाने blame करण्याची सवयच लागली आहे तुम्हा लोकांना... एकदा काय झाले की neat maintainance न केल्याने मी स्टेशनवरच बंद पडले.. प्रवाशांना कामावर जाण्यास उशीर होउ लागला त्यातील काही जण मग मलाच रागावु लागले.. त्या आधीच्या आठवड्यात drivers नी strike केली होती.. तेंव्हा सुद्धा लोकांचा राग माझ्यावरच.. मला चालवणारी तुम्ही माणसेच... Seats ना chewing gum चिटकवुन खराब करणारी तुम्ही माणसेच... Chips packets व alcohol bottles चा कचरा करणारे सुद्धा तुम्हीच... तरीही तुम्ही मला का नावे ठेवता?

पण या सगळ्यात काही चांगली माणसे सुद्धा भेटतात.. कधी कोणाची एखादी हरवलेली वस्तु सापडली असेल तर ती lost n found center वर आणुन देतात.. वडीलधारी आणि म्हातारी व्यक्ती उभे असेल तर त्यांना बसण्यास जागा देतात.. काही कलाकार मंडळी, मग तो लेखक असो वा गायक कवी असो वा mimicry artist, कलाकृती माझ्या सोबतच पहिल्यांदा share करतो... काही जणांना त्यांची कला प्रेक्षकांसमोर सादर करण्यास train म्हणजे एक चांगला platform भेटतो तेव्हा मनाला एक वेगळेच समाधान वाटते ... काहीजण त्यांची सुख दुःख माझ्या जवळ सांगतात तेव्हा मी शांतपणे सोबत असते... त्यांच्या जीवनातले चढ उतार ऐकुन कधीकधी वाटते आपणही सजीव असतो तर...

काल परवाचाच एक incident... एका माणसाने माझ्यासमोर येउन आत्महत्या केली.. सगळी वाहतुक ठप्प झाली होती.. बाकीच्या प्रवाशांना त्याचा त्रास झाला.. खुप वाइट वाटले... विचार केला की time machine असती तर भुतकाळात वापस जाऊन त्याला वापस आणले असते व चांगल्या चांगल्या ठिकाणी जाऊन त्याला दाखवले असते की जीवन किती सुंदर आहे त्याला अजुन सुंदर बनवुया..

Train हे सगळे खुप आत्मीयतेने सांगत होती व मी पण त्यात मग्न झालो होतो... तेवढ्यात एक announcement झाली "the next station is King's Cross...blah blah blah..."... तेव्हा train ला पुन्हा सार्वजनिक ठिकाणी मोठ्याने गाणे न ऐकण्याचे आश्वासन देउन मी station वर उतरलो...

पण मनात अजुनही train चे बोलणे घुमत होते...

जीवन सुंदर आहे त्याला अजुन सुंदर बनवुया

आपलाच

अभि

Keep Smiling... Be Happy n Always Remain So...

*jubilee event मुळे सोमवारी व मंगळवारी सुद्धा सुट्टी होती

वाढदिवस...

नवीन ब्लॉग वरील प्रथम पोस्ट़़.... विचार केला की काय लिहावे, खुप काही चालु आहे या जगात... भारतात पेट्रोलचे वाढलेले भाव, महागाई भ्रष्टाचार आणि उन्हाने त्रासलेली जनता़... Recession मधे गेलेला Europe.. आणि US मधे Obamaची next term साठी चालु असलेली तयारी....

मग वाटले स्वतः पासुन सुरूवात करावी...परवाच २९ मे ला वाढदिवस होता माझा.... Finally आम्ही silver jubilee complete केली...आता हे ह्या साठी लिहीत नाहीये की मी २५ वर्षाचा झालो व तुम्ही मला विश करावे... सर्वांच्या जीवनात ही पायरी आली असेल अथवा येईल... तर ही पुढच्या भागा साठी छोटीशी ओळख..

आत्ता पर्यंत माझे सर्व वाढदिवस वेगळ्या तर्हने साजरे झालेत... तसा या वेळेस ही वेगळ्या पद्धतीनेच झाला.. फरक एवढाच की दरवेळेस मित्र परिवार सोबत असायचा.. या वर्षी मात्र एकट्यानेच... मग स्वत: च केक आणा... नवीन ड्रेस घालुन साजरा करा... मग स्वत: च स्वतः ला शुभेच्छा द्या... अगदी gift पण आणा...

खरच किती वेगळे असते ना घरापासुन आणि मित्रांपासुन दुर राहणे.... म्हणजे आपण फक्त स्वतःसाठीच आणि एकटे जीवन जगत असतो.. इंग्रजी मधे सांगायचे तर lonely... मग technology ने कितीही प्रगती केली असली, आपण skype facebook or gmail वरून सर्वांच्या कितीही touch मधे असलो तरी physical presence किती महत्वाचा असतो ना...

मला आजही माझा ४थीतला वाढदिवस आठवतो... उन्हाळ्याच्या सुट्यात आम्ही सर्व आजोळी होतो... मामा मावशी त्यांची मुले सर्व जन आले होते.. माझे आजोळ एक छोटेशे गाव... खेडे वगैरे नाही म्हणनार पण तरीही केक मिळायचा नाही तिथे... मग मामा सोबत आम्ही सगळे छोटी मुले मोठ्या शहरात जायचो... तिथे नविन ड्रेस, केक, gifts आणि आम्ही सर्वांनी केलेला धिंगाना ... आता त्या वेळेस gift म्हणजे एखादा Parle-G चा biscuit पुडा वगैरे.. पण तो हि खुप आनंद द्यायचा... मग संध्याकाळी आई आजीने केलेलं औक्षण़़ व सर्व मोठ्यांनी दिलेले आशीर्वाद आणि खाऊ... दिवस कसा मस्त मजेत गेला ते कळालेच नाही.. खुप मज्जा केली होती....

 

Birthday Celebrations were always special to me...may be प्रत्येकासाठीच असेल...

अगदी recent म्हणाल तर मला माझे व मित्रांचे वाढदिवस आठवतात.. 26 नोव्हेंबर २००६ ला सुहासचा exam time मधे साजरा केलेला वाढदिवस आणि तेव्हा चिन्मय च्या घरी घातलेला गोंधळ... २० जुलै २००७ ला पियूचा वाढदिवस, एक दिवस आधी Maharashtra Lodge Aurangabad येथे केलेला stay....१० फेब्रुवारी २००८ ला श्याम च्या घरी त्याच्या परिवारा सोबत साजरा केलेला व त्या वेळेस काकांच्या डोळ्यामधे पाहिलेल समाधान... 28 जानेवारी २००९ ला अमित दादाला दिलेलं surprise... २९ मे २०१० ला मी अचानक पूण्यात येउन आईला आणि मित्रांना दिलेला झटका... ह्या आठवणी मी आयुष्यभर सोबत ठेवु  इच्छितो...खुप छान होते ते दिवस....

खरच आपल्या लोकांसोबत किती आनंदात जातो ना वेळ..

वाटतं जीवन सुंदर आहे त्याला अजुन सुंदर बनवुया़....

आपलाच

अभि

Keep Smiling... Be Happy n Always Remain So...